Πρώτα χρόνια της ζωής του
Ο Ντομινίκ Στρος-Καν γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1949 από γονείς Γαλλοεβραίους με καταγωγή από την Τυνησία, σ΄ ένα από τα ακριβότερα προάστια του Παρισιού, το Νεϊγύ συρ Σεν. Τα πρώτα παιδικά του χρόνια πέρασε στο Μαρόκο και το 1960 εγκαταστάθηκε στο Μονακό. Αργότερα μετέβη στη Γαλλία όπου και σπούδασε σε μία από τις σημαντικότερες εμπορικές σχολές - κολέγια επιχειρήσεων (το HEC Paris), γενόμενος τότε και μέλος της ένωσης κομμουνιστών φοιτητών και το 1972 ολοκλήρωσε σπουδές πολιτικών επιστημών, λαμβάνοντας πτυχίο στο δημόσιο δίκαιο και διδακτορικό οικονομικών από το πανεπιστήμιο του Παρισιού.Ακολούθως δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια και σχολές μακροοικονομική και μικροοικονομική. Ασχολήθηκε με την πολιτική για πρώτη φορά επί πρωθυπουργίας του Λιονέλ Ζοσπέν με τον οποίο και διατηρούσε μακρά φιλία, όταν ανέλαβε τότε για λογαριασμό του σοσιαλιστικού κόμματος και δημιούργησε τη σχολή «Σοσιαλισμός και Ιουδαϊσμός» όπου και ανέλαβε μέλος της επιτροπής σχεδιασμού.
[Επεξεργασία] Πολιτική του καριέρα
Για πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής το 1986 και επανεξελέγη το 1988 όπου και ανέλαβε πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών της γαλλικής Βουλής. Τρία χρόνια μετά, το 1991, ανέλαβε υφυπουργός βιομηχανίας και εξωτερικού εμπορίου, θέση που διατήρησε μέχρι τις εκλογές του 1993, όπου το κόμμα του υπέστη ήττα. Στη συνέχεια ασχολήθηκε ιδιωτικά ασκώντας το επάγγελμα του δικηγόρου επιχειρήσεων. Στο στάδιο αυτό γνωρίσθηκε με κάποιους δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες οι οποίοι και τον προωθούν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους στις Βρυξέλλες επί θεμάτων παγκοσμιοποίησης.Τον Ιούνιο του 1995, εξελέγη δήμαρχος της πόλης Σαρσέιγ και παντρεύτηκε την τηλεπαρουσιάστρια του γαλλικού καναλιού TF-1 Ανν Σινκλέρ (Anne Sinclair). Στις εκλογές του 1997, όταν το κόμμα κέρδισε τις εκλογές, ο Ντομινίκ Στρος-Καν παραιτήθηκε από δήμαρχος και ανέλαβε υπουργός οικονομικών στη κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, θέση όμως που διατήρησε για ένα χρόνο μέχρι το 1998.
Στη μικρή αυτή διάρκεια της υπουργίας και αντίθετα από τις πολιτικές θέσεις και εξαγγελίες του κόμματός του ξεκίνησε ένα ευρύτατο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης ακόμα και της κρατικής επιχείρησης επικοινωνιών της γνωστής Φρανς Τελεκόμ. Σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές αυτό επέφερε μία σχετική αύξηση του ΑΕΠ, μειώνοντας παράλληλα την ανεργία και το δημόσιο χρέος χαρίζοντάς του αναγνώριση ως ηγέτη των μεταρρυθμίσεων.
Παρά ταύτα, το 1999 εμπλέκεται σε δύο οικονομικά σκάνδαλα που τον αναγκάζουν σε παραίτηση και για τα οποία τελικά θα αθωωθεί τον Νοέμβριο του 2001. Από το 2002 μέχρι το 2007 παρέμεινε στην αντιπολίτευση. Την περίοδο αυτή αγωνίσθηκε υπέρ του «ναι» στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα της Ευρώπης, πλην όμως οι Γάλλοι το καταψήφισαν, με συνέπεια το κόμμα του να εκτεθεί.
