ΣΥΝΤΑΓΜΑ ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ.;

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΊΗΣΗ.

Η Ελλάδα δεν ειναι ούτε ή μόνη. ουτε ή πρώτη χώρα στήν οποία εμπλέκεται το Δ.Ν.Τ.
Εχουν προηγηθεί χώρεσ τής λατινικής αμερικής λετονία , ουγγαρία κα ακολουθούν Πορτογαλία ίσως και ισπανία . Πάντα με τήν ίδια πρακτική . πλύση εγκεφάλου με Μ.Μ.Ε Για΄οικονομική κρίση ανεπάρκεια ντόπιων πολιτικών και αναγκαιώτητα ανιδιοτελών διεθνών οικονομικών παραγόντων που θα σώσουν τίς εθνικές οικονομίες και στόχος μετά τήν οικονομική εξάρτηση θα έχουμε και τήν πολιτική . στό κάτω κάτω ό ωφιλέτης  δεν εχει τήν πολυτέλεια να φέρει αντίρηση στόν δανειστή και καθώς ολα τά μέσα θα κάνουν δυσοιωνες προβλέψεις καθώς ο τρόπος ζωής θα δυσκολεύει και θα αποδοκιμάζουμε τίς εθνικές κυβερνήσεις . θα αρχίσουμε να βλέπουμε με καλό μάτι τήν ιδέα μιάς ενιαίας παγκόσμιας κυβέρνησης ή οποία θα βάλει υποτίθεται τάξη στά προβλήματα μας .
και αρχίζει ή τρέλα που προσπαθούν να μας που ν οτι βρισκόμαστε στο εσχατο σημείο πού λέει τό Ευαγγέλιο . αλλά αυτοί που το προωθούν δεν ξέρουν οτι .
θα τους πάρει και αυτούς ή μπλάλλα και οτι αύτοί οι τρελοί δεν ειναι δυνατόν εκ τών πραγμάτων να τήν γλυτώσουν τουλάχιστον εδώ στήν Ελλάδα .
γιατι σ΄αγαπώ σ΄αγαπώ αλλά σου γαμώ και τό καντήλι και ολα τα συναφή που θές να μου επιβάλεις .
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΕς.

ΕΝΑς ΦΙΛΟς ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΚΑΝΤΑΔΟΡΟ(ΖΑΧΟ) ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΑΚΟΜΑ

Κλέφτης Δημιουργός: kantadoros, Ζάχος Κανταδόρος μπαμ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [color=#000000][B]Κλέφτης[/B] Σε μιαν αγχόνη θα με στήσουν κλέβω του θάνατου σταγόνες τάχα τη δίψα μου θα σβήσουν κλέβω το βλέμμα απ’ τις γοργόνες Είμ’ ένας κλέφτης που πηγαίνω στο πουθενά μέσα στη μπόρα κατάρα ζω να μην πεθαίνω να κλέβω τ’ αύριο και το τώρα Κίβδηλο κάνω ότι μ’ αγγίζει χρυσάφι ντύνω τις πληγές μου πίσω απ’ το αίμα που στραγγίζει βλέπεις τον πόνο; βλέπεις, πες μου Ήρθα προχτές στη γειτονιά σου κι έπαιζες κλέφτες κι αστυνόμους τι τάχα γύρευα κοντά σου εγώ που ζω στους υπονόμους Το γέλιο γίνεται λιοντάρι του κλέφτη την καρδιά σπαράζει στη νύχτα ο πόνος θα τον πάρει είναι παιχνίδι δεν πειράζει Ένα κιβούρι κάνω σπίτι τ’ άρωμα κλέβω του θανάτου πόσο να κλέψει το σπουργίτι που του ‘χουν κλέψει τα φτερά του Του δράκου μύθους ας μου πλάθουν συνήθισε η ψυχή να πέφτει γιατί δε θέλω πια να μάθουν πόσο τον πλήγωσαν τον κλέφτη Σε μιαν αγχόνη κι αν με στήσουν θα μ’ αγκαλιάσει μαύρη τρύπα αυτός που τρέμουν ν’ αντικρύσουν εκείνος φίλο που τον είπα. Ζάχος Κανταδόρος[/color] Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2011