ΑΠΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ........ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ.

ΔΗΜΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΦΛΟΙΣΒΟΣ) ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΑΛΕΝΤΟ  ΓΙΑ ΜΕΝΑ .

Χρώματα

Μες στα γαλάζια ξύπνησες μια Κυριακή του Οκτώβρη
Τι κι αν στην κούνια έκλαιγες, δεν ζήτησαν συγγνώμη
Κι αυτά που ψιθυρίσανε οι μοίρες στην ψυχή σου
για πάντα σ’ ακολούθησαν στην σύντομη ζωή σου..

Βαθύ το μπλε που φόρεσες να βγεις για το σχολείο
και όσα ονειρεύτηκες χωρέσαν στο βιβλίο
καλή δουλειά και χρήματα, η πιο μεγάλη ευχή σου
κι ότι σε κάνει να νικάς, λέξη στην προσευχή σου

Χακί βαρύ στους ώμους σου φοράς και καμαρώνεις
Με θάρρος προς τους άπιστους το όπλο να σηκώνεις
Με τη σημαία σκέπασε για πάντα την ντροπή σου
Προδότες τρέχουν γύρω σου, στην πόρτα, στην αυλή σου

Τα χρόνια σε μπογιάτισαν κι ο κρόταφος πια γκρίζος
Όλα κοντά σου άλλαξαν κι εσύ έμεινες ίδιος
Σου γέμισαν τον πίνακα με ξεφτισμένο μαύρο
κι έγινε πάνω σου σκιά και μέσα σου ναυάγιο…

Κι εσύ που πάντα έψαχνες το κόκκινο στ’ αστέρια
στο πρώτο της χαμόγελο, στα σταυρωμένα χέρια
Μόνο μέσα απ’ το αίμα σου μπορεί να τ’ ανταμώσεις
σαν απ’ το δάκρυ σου κοπείς κι ότι πονά σκοτώσεις…..

(Για τους γιους μου, μήπως και μάθουν από τα λάθη μου..)