Και αυτή θαρρείς με κάλεσε.....
Ψυχή που αναζήτησε
την ψυχή.....
Σαν ένας στίχος που ψάχνει το ταίρι του να ταιριάξει για να
κλείσει ……
Κάθε ημέρα ακόμα και την νύχτα στο σίδερο και στο μαζούτ ξανά …
Σαν σε χρόνια
περασμένα …..
και εγώ αφήνω την ψυχή που μούχει απομείνει
Προς την στεριά να βλέπει….. λένε αν κάποιον αγαπάς αυτή δεν
θα σ΄αφήσει
Και το κρατάει το κορμί
αυτό το απομεινάρι μόνο ένας
μικρούλης ψίθυρος..ένα αντικάλεσμα ….μία
φωνίτσα πώς κάποιος περιμένει
Ένας συλλαβισμός μια λέξη άστοχα προφερμένη …σχεδόν
ακαταλαβίστικη ….. μια
προσφορά από ψηλά … του κόσμου οι θησαυροί…… !!!!!!!!
Εγώ τους μάζεψα……
μετρώντας μου η ζωή τα χρόνια ….. αστην
να μετρά εγώ ακόμα την ψυχή προς την στεριά την στρέφω και θησαυρούς μαζεύω από
μια λέξη άστοχη ένα ψευδό στιχάκι….. ένα
ψευδό όνομα…………
Βαρέθηκα να της λέω να μην με ξαναφωνάξει ….. …….
Κρατάει το σκαρί Άγγελε;;; … κρατάει το σκαρί Άγγελε;;;;
κρατάααα
…έτσι…… σαν ψίθυρος άρχισε πάλι
….
σάν ο άέρας ένα με το κύμα………
Χα χαααα!!!!
Ναι Κρατάει το σκαρί Άντεντε κρατάει…… ανταπαντώ…… και
χαμογελώ στο κύμα .
