Ίσως το ότι ή ημέρα είναι μουντή; ίσως ή σκέψη ότι τα
Χριστούγεννα σχεδόν έφτασαν; Και ……..καί ….και … Τέλος πάντων θέλοντας να σπάσω
την μελαγχολία πού γίνεται μεγαλύτερη από τα σκοτεινά μπαλκόνια της γειτονιάς μου,
που θυμάμαι σε άλλες εποχές θα είχαν βιαστεί οι γείτονες να τα γεμίσουν με ποικιλόχρωμα φωτάκια , Άγιους Βασίληδες.
;.
και …… και ….. άντε
πάλι μελαγχόλησα……….
Τελικά αρκετά με αυτά .Θα γράψω παίρνοντας κάτι από τα παθήματα της παρέας μας
…. Έτσι ρε φίλοι μου πάς αλλάξει ή κατσουφιά και τραβήξω και εσάς εκεί που
ανθίζει το χαμόγελο που γίνεται γέλιο και τελικά σε χάχανο …….. δηλαδή που αλλού
εκεί που οι άνθρωποι σε θέλουν να χαμογελάς και αν σε δουν μελαγχολικό σου
χτυπούν την πλάτη και ξέρεις ότι είναι δίπλα σου …… Θα μου πεις υπάρχει τέτοιο
μέρος ;
Εγώ παντός αρχίζω την ιστορία μου και σας λέω ότι και ναι υπάρχει
.!!!! και δεν είναι άλλο μέρος από το μέρος
που συχνάζουν οι πραγματικοί φίλοι . Είτε αυτό λέγεται καφενείο ..είτε αυτό
λέγεται ταβερνάκι είτε αυτό λέγεται ο δρόμος προς το μοναστηράκι που εκεί εξελίσσονται οι περισσότερες από τις ιστορίες μας .
Και έτσι λοιπόν ή ιστορία μας αρχίζει κάπως έτσι .
Το παντελόνι του Μανώλη θα πρέπει να είχε φτάσει σε σημείο
που αν δεν ήταν το πουκάμισο των πέντε ευρώ , θα φαίνονταν ο μισός του πισινός
.Μάταιες οι προσπάθειες να τα ανεβάζει ξανά και ξανά , ό ράφτης του το είχε
φτιάξει μεγαλύτερο με διαταγή του ιδίου όπως
έλεγε ο Μανώλης όταν θα πάχαινε
Όσο για την τιμή του πουκαμίσου μην αμφιβάλετε μαζί τα πήραμε από μια πεντάδα .Όχι μόνο οι δύο
μας αλλά και όλη η παρέα made in Italy …Το είχε διαφημίσει ό Μανώλης στην παρέα και είχαν τρέξει
όλοι να αγοράσουν …Μανώλης ..Γιώργος … Άγγελος …. Ψέματα ο Γιάννης του τα είχε
αγοράσει ή γυναίκα του από την λαϊκή με τρία ευρώ .. και έγινε ή αιτία τώρα να ψάχνουν
όλοι την περίφημη λαϊκή με τον πάγκο των
τριών ευρώ ………
Εκεί στον δρόμο προς το μοναστηράκι λοιπόν ήταν όταν ο πρώτος σε ηλικία της παρέας
ο Γιώργης του είπε ότι επιτέλους θα έπρεπε να πάρει μια ζώνη ….. τι διάολο τα
λεφτά λυπόνταν ένα ευρώ τέλος πάντων τι ψυχή είχε ;
Μαζί λοιπόν και οι τέσσερις ξεκίνησαν προς αναζήτηση ζώνης …
αναζήτηση ο τρόπος του λέγει γιατί από ζώνες
γεμάτος ο δρόμος αυτός σε πάγκους και σε περίπτερα .
Στο πρώτο περίπτερο της αρεσκείας τους τα πάντα ένα ευρώ διαλαλούσε
ο αιγύπτιος που ήταν κάτοχος του πάγκου … (φαίνετε του τον νοίκιαζε ο περιπτερούχος
.).
Καλές οι ζώνες μάστορα ρώτησε ο Γιώργης μια και ή ιδέα ήταν
δικιά του ;
Δεν βλέπει αντρωπε μιλάμε
για πετσί και ωτομάτικ ζώνη … αυτό ήταν και το μοιραίο που τράβηξε το ένδιαφέρον και των τεσσάρων ………….. το
ωτομάτικ μάστορα ντεν βλέπει ….
Εάν έχετε διαβάσει και κάτι σχετικές ιστοριούλες που έχω γράψει στο παρελθόν θα ξέρετε ότι και
οι τέσσερις που αποτελούν τον πυρήνα της παρέας είναι ναυτικοί …. Για αυτό στη ξηρά
μην περιμένετε και μυαλό ξυράφι … σε κάθε αγορά τους ή σχεδόν σε κάθε, τους τύλιγαν
σε μια κόλλα χαρτί ……….
Αυτό λοιπόν το ωτομάτικ τράβηξε και τους τέσσερις να πάρουν
από μια με μια γυαλιστερή αγκράφα που ο Γιώργος θέλοντας να δείξει την αξία της
ιδέας του την έδειχνε υπερήφανος διαφημίζοντας το προϊόν όχι μόνο στην παρέα
αλλά και στους περαστικούς …..
Ή όλη ιστορία άρχισε αφού καθήσανε και οι τέσσερις να πάρουν
δύο τυρόπιτες για τους τέσσερις μαζί και
τα καφεδάκια τους … εκτός τον Μανώλη που ο γιατρός του συνιστούσε όχι καφέδες και έτσι έπαιρνε μόνο ένα εφυαλωμένο νερό.
Κατά την χώνεψη λοιπόν άρχισε το στομάχι του Μανώλη να διαμαρτύρεται και ήταν προφανές ότι έπρεπε να πάει τουαλέτα
…. Σηκώθηκε γρήγορα λοιπόν ζητώντας συγνώμη και έτρεξε προς τα εκεί ενώ οι
άλλοι συνέχισαν αμέριμνοι να πίνουν τα καφεδάκια τους .
Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν ό Μανώλης έντρομος με τα πουκάμισα
έξω γύρισε ζητώντας να΄του πουν τον τρόπο που θα άνοιγε ή ζώνη που μάταια
προσπαθούσε ν ά την ανοίξει έλα ντε που
κανένας δεν ήξερε τον τρόπο γιατί ήτανε ή ζώνες ωτομάτικ και έπρεπε να ανοίξουν
με ειδικό τρόπο που έπρεπε να γνωρίζεις
και να προσπαθεί ο Μανώλης τουλάχιστον να κατεβάσει την ζώνη αλλά τίποτα
την είχε σφίξει γιατί ό Γιώργης του είχε πει ότι θα ήταν καλύτερα σφιχτή για να σουρώνει λέει το πουκάμισο …
τώρα ο Μανώλης σε έξαλλη κατάσταση έτρεχε προς την πόρτα κάνοντας τους φίλους
του να τον θαυμάσουν γιατί πάντα ο βηματισμός του ήταν αργός και τώρα έτρεχε σαν να ήθελε να κόψει το νήμα
του τερματισμού …. Ό λόγος ήταν ότι
έψαχνε απεγνωσμένα να βρει τον αιγύπτιο που για να του πει τον τρόπο να
ανοίξει την ζώνη. Με τα σπαστά Ελληνικά;; του Μανώλη σχεδόν του είχαν ψιλοφύγει ….
Το αποτέλεσμα πάντος ήταν . Από όλη αυτήν την περιπέτεια να μάθουν και οι υπόλοιποι
πώς ανοίγουν οι ζώνες … δεν ξέρεις καμιά φορά τι μπορεί να συμβεί.
