Δύο βραχάκια μια κορυφή ήτανε οι ιδέες μου . Ποτέ δεν έκλαψα . εκεί έψαχνα τις νεράιδες της αγάπης . Έλενος τώρα κοιτάζω το αύριο. Ίσως να ξεστράτισα απ΄τ΄όνειρα ίσως να ξεστράτισα από τα παραμύθια . Το ωραίο πρόσωπο παρθένας απαράμιλλης θα πρέπει πια να σβήσω . Χάθηκαν τά βραχάκια Και οι κορυφές έγιναν λεωφόροι Δρόμοι χαραγμένοι για το αύριο. |