Μια κουκίδα, στον παγκόσμιο χάρτη των γεγονότων και της καλοσμιλεμένης μας ιστορίας. Μια πατρίδα, φτιαγμένη από πάθη, μίση και φιλοσοφία. Ένα κομμάτι γρανιτένιος βράχος που πάνω του σκάνε του πλανήτη τα κύματα, δακρύβρεχτα, σαρκαστικά ιερόδουλα τέρατα της υποκρισίας και του κομπασμού. Άδικα εκεί…στην κορυφή του βράχου, πανάρχαιοι σοφοί ισορροπούν τους κίονες μιας δικιάς τους Ακρόπολης. Το φως που στεφάνωσε με την περίμετρο την ιστορία του κόσμου…το ίδιο φως… τρεμοκαίει ακόμα στον τρίποδα της Πυθίας εκεί.....στον ομφαλό της γης. Πανάρχαια πνεύματα, που έσκαψαν τη γη, έκαναν να ξεφυτρώσουν ρίζες… και έγιναν δεντριά για να ταϊσουν με σοφία και πολιτισμό την ανθρωπότητα. Ριγεί ο βράχος και τα μάρμαρα δακρύζουν… στα λόγια και τις πράξεις σήμερα των σοφιστών. Ευλογημένα δέντρα, γιομάτα καρπούς, μεστώσατε κάτω από ίσκιους γιγάντων, ποτισμένα από διαλογισμό και περηφάνεια. Αυτή εδώ η γης…δεν έθρεψε…. μπάσταρδους και τρομοκράτες… ούτε κάπηλους και παραπλανητές της ιστορίας της. Γνήσιοι απόγονοι αρχέγονης φυλής, που επιβίωσε στη δίνη των καιρών…. παραπλανώμενοι ανά τον κόσμο….ξωμάχοι, ανακαλύπτουν το ‘γνώθι σ’αυτόν’. Δεν είναι τα προϊόντα μιας μεταλαγμένης φύσης ούτε τα νόθα μιας πατρίδας…. που εξευτελίζεται και μπλοκάρεται στα δόκανα ανιστόρητων γελοιοτήτων. Κι αν παρασέρνεται κάθε φορά. στα ρεύματα του Καιάδα….. όσο κι αν πνίγει τα παιδιά της στα ορμητικά νερά του μαθαίνει να σκέφτεται…. πως να σωθε
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο ΜΜ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΦΙΛΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχικό μήνυμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήtelika χαθήκαμε.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΥΦΟΓΚΑΖΟΥ. (ΗΩ)
Μια κουκίδα, στον παγκόσμιο χάρτη των γεγονότων
και της καλοσμιλεμένης μας ιστορίας.
Μια πατρίδα, φτιαγμένη από πάθη,
μίση και φιλοσοφία.
Ένα κομμάτι γρανιτένιος βράχος
που πάνω του σκάνε
του πλανήτη τα κύματα,
δακρύβρεχτα, σαρκαστικά
ιερόδουλα τέρατα της υποκρισίας
και του κομπασμού.
Άδικα εκεί…στην κορυφή του βράχου,
πανάρχαιοι σοφοί ισορροπούν τους κίονες
μιας δικιάς τους Ακρόπολης.
Το φως που στεφάνωσε με την περίμετρο
την ιστορία του κόσμου…το ίδιο φως…
τρεμοκαίει ακόμα στον τρίποδα της Πυθίας
εκεί.....στον ομφαλό της γης.
Πανάρχαια πνεύματα, που έσκαψαν τη γη,
έκαναν να ξεφυτρώσουν ρίζες…
και έγιναν δεντριά για να ταϊσουν με σοφία
και πολιτισμό την ανθρωπότητα.
Ριγεί ο βράχος και τα μάρμαρα δακρύζουν…
στα λόγια και τις πράξεις σήμερα των σοφιστών.
Ευλογημένα δέντρα, γιομάτα καρπούς,
μεστώσατε κάτω από ίσκιους γιγάντων,
ποτισμένα από διαλογισμό και περηφάνεια.
Αυτή εδώ η γης…δεν έθρεψε….
μπάσταρδους και τρομοκράτες…
ούτε κάπηλους και παραπλανητές της ιστορίας της.
Γνήσιοι απόγονοι αρχέγονης φυλής,
που επιβίωσε στη δίνη των καιρών….
παραπλανώμενοι ανά τον κόσμο….ξωμάχοι,
ανακαλύπτουν το ‘γνώθι σ’αυτόν’.
Δεν είναι τα προϊόντα μιας μεταλαγμένης φύσης
ούτε τα νόθα μιας πατρίδας….
που εξευτελίζεται και μπλοκάρεται
στα δόκανα ανιστόρητων γελοιοτήτων.
Κι αν παρασέρνεται κάθε φορά.
στα ρεύματα του Καιάδα…..
όσο κι αν πνίγει τα παιδιά της
στα ορμητικά νερά του
μαθαίνει να σκέφτεται….
πως να σωθε