τρέχει σάν ατι ό λογισμός.
και ξέχασα τά αστέρια να μαζέψω
πού πέφτουνε απ΄τήν νυχτιά
στήν αγκαλιά τής θάλασσας .
πάλι τά μάτια σου στά σκοτεινά
θά κλαίνε .
γιατί αν λές πώς μ ΄αγαπάς
θά έπρεπε τά μάτια σου
μέ δάκρυα να πιάσω
στό περιβόλι τών αγνών .
Πάρε μια φούχτα βότσαλα
μιά χούφτα χελιδόνια απ
τήν αρχή του πρωινού
και ας ψιθυρίσω ονειρα
που θά κρατήσουν λίγο
μέχρι που να χαθούν τ΄α
ξωτικά , τά μάτια μου να ανοίξω.
κι ας ειναι νεκρά τά ποιήματα
ή αυγή οταν χαράξει.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου