ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ.. ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΓΑΛΑΣ

Τρέχει σάν ατι ό λογισμός.
 Ξέχασα τά αστέρια να μαζέψω
πού πέφτουνε απ΄τήν νυχτιά
στήν αγκαλιά τής θάλασσας .

πάλι τά μάτια σου στά σκοτεινά
θά κλαίνε .
γιατί αν λές πώς μ ΄αγαπάς
θά έπρεπε τά μάτια σου
μέ δάκρυα να πιάσω

 Πάρε μια φούχτα βότσαλα
μιά χούφτα χελιδόνια απ
τήν αρχή του πρωινού
και ας ψιθυρίσω ονειρα
που θά κρατήσουν λίγο
μέχρι που να χαθούν τ΄α
ξωτικά , τά μάτια μου να ανοίξω.

κι ας ειναι νεκρά τά ποιήματα
ή αυγή οταν χαράξει.