ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥΣ.

Μιά ιστορία θα σάς πω σχεδόν τραγουδιστά θέλω να τραγουδήσω . Καί ας με λές παραμυθά εγώ θα συνεχίσω. Μπροστά απ΄αλλες εποχές σέ μιά περιοδεία . Ακούστε με αρχίζει από παλιά αυτή ή ιστορία. Κί αν διψάσεις νερό να μήν πιείς που θά φέρουν . Γιατί εκεί τού αμέλητα νερό άφθονο θα προσφέρουν . Στό μυαλό τόν εφιάλτη τό κλειδί που κρατά . μήν κοιμάσαι . Τής κασταλίας τής πηγής να πιείς νερό να θυμάσαι. Τα χρόνια που φεύγουν τά λέν περασμένα . Μά δεν ξεχνώ . Νοταράς και Γεννάδιος τήν κερκόπορτα ανοίγουν κι ολα αύτά μιλημένα . Τής πόλης τά κάστρα θά μένουν θλιμμένα . Κι όσο ο καιρός κυλάει που μέ πηγαίνουν αρνί σταβλίζουν .; πάλι μέ χρόνια και καιρούς ........ λόγια θεέ μου πόσο μυρίζουν. Ή Σμύρνη πάει σαράκι ή τουρκιά και περπατάει . Εκεί στό ηλιοβασίλεμμα σάν τής ανάσας τό τελευταίο προσκύνημα .. και αλλου προδώτη χτύπημα Ντύνουν τό ψέμα στά γραπτά του Γιώργου οι σημαίες αστέρια και ήλιοι νομίζουν πώς ένα . τάφοι ανοίγουν μυρίζουν μέ αίμα. Ο χρόνος κυλάει μα δεν σταματά ύπάρχουν ιστορίες μά εκείνες είναι αλλες . στό τέλος της δικής μας υπάρχουν κρεμάλες.