ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΠΟΣΤΟ ΜΑΣ . ΚΑΤ΄ΑΡΧΗΝ ΠΟΙΗΣΗ.

Πόσο αλλάζει ή ζωή......
Σάν  μέταλλο πού ό παλιός τροχός
χίλιες τού δίνει όψεις ......
Έτσι όπως χτυπήσεις τό βαριό
τό μέταλλο να στρώσεις ....

Κι έτσι μέ τά χτυπήματα 
τήν λησμονιά ξυπνάς .....
Τά χρόνια τά νεώτερα
πίσω μου θά τ΄αφήσω ....

καί θά γυρίσω στα παλιά

Σεκόντο τά χτυπήματα
πού σάν τραγούδια μέ τά κύματα
ξανά θά τραγουδήσω .

Μά σάν ακούσω τίς σειρήνες μου
πού κάποτε αντάμα ταξιδεύαν .....
Τότε θ΄άταν καλύτερα να λύσω τά σκοινιά
και να ξεχάσω τήν στεριά κι΄όσα μ΄αύτήν
μέ δέναν .