ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΒΡΑΔΥΣ.

μι.α καλημέρα             ισως αργότερα νά ειναι αργά να τήν πούμε . Αν θές ήλιος να γίνεις στήν γή να περπατάς βαθιά .. τά χνάρια σου να αφήνεις. Τό είπα κάποτε παλιά ....... όχι δεν είμαι από εκείνους μιά σκονίτσα θαρρώ πώς είμαι από τά χνάρια τους..... καί άν τώρα δακρύζω ίσως αυτή ή σκονίτσα να φταίει στά μάτια μου ,ένας τόσος δά κόκκος που δίνει ακόμα τό παρών . Ας ξυπνήσει κάποιος επιτέλους νωρίς ....... να πώ μιά καλημέρα.

ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΑ ΚΑΡΦΙΑ ..... .ΣΤΙΧΟΣ - ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ .

Τοίχος  από τσιμέντο υψώθηκε μπροστά μας ...
ακτίνες ήλιου δεν περνούν .

Σκουριά στίς πύλες τού μυαλού , καρφιά παντού....
καρφιά τρυπάνε τίς παλάμες...... και οι θυμωμένες μάνες
για γυιούς, που τήν χαρά ψάχνουν να βρούν .

Τήν νύχτα ξαστεριά δεν βλέπουν ,
φεγγάρια μίκριναν  θολά κι αυτά .

Ζευγάρια μάτια ερωτευμένων όνειρα δέν κάνουν
πνίγηκε στήν μιζέρια η ανθρωπιά .

ΑΝΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ      ....

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

TO ΑΓΑΛΜΑ ΚΙ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

KAI MIΛΑΩ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ.

ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΝΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ...ΝΟΤΕΣ ..ΨΥΧΗΣ.......