O ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ

Ξύπνησα σήμερα με μία διάθεση διαφορετική .
Αν λέω ΑΝ
Είχα γεννηθεί σέ ενα κήπο που λέγεται Ελλάδα και δεν ήξερα τίποτα αλλο
για κανένα μέρος του κόσμου.τίποτα για τήν φύση .
και ό χειμώνας που λέγεται Γιωργάκης απλωνε το χέρι του πάνω
από αύτό τόν κήπο καί κρατούσε φυλακισμένη τήν σκέψη τήν γνώση και τήν ευημερία
θά ήταν ολα παγωμένα καί ψυχρά ολα κρύα.
και εκεί από τό βάθος ερχόνταν το παλληκάρι ο Ελληνας και ελευθέρωνε αύτές τίς αρετές
και δεν ξέρουμε πια πώς να΄δείξουμε τήν χαρά μας και αρχίζουμε να τραγουδάμε τήν χαρά μας
τά χιόνια λιώνουν τά πουλιά τραγουδούν μέ εμάς και με τά δάκρυα αύτά τής χαράς λιώνουν τά χιώνια
καί οι καταράχτες αύτοί τών δακρύων πνίγουν τόν κακό χειμώνα και ό ήλιος επαυε να ειναι πράσινος αρωστημένος και σηκωνότανε στόν ουρανό χαρούμενος .
τότε θά εκανα τό δικό μου τραγούδι και θά έπλαθα τόν δικό μου μύθο .........
Πόσοι αλήθεια θά μπορούσαν νά τραγουδήσουν μαζί μου; πόσοι θά τραγουδούσαν τόν δικό μου μύθο.;
Αλλά ειναι απλά μιά διάθεση οπως παλιά βλέποντας οι ανθρωποι τούς κεραυνους βλέποντας τίς καταιγίδες ντυνόντουσαν ξωτικά για νά διώξουν τήν κατάρα και έπαιρναν μέρος σε μύθους για να΄τό επιτύχουν ετσι και εγώ με μιά διάθεση πρωτόγνωρη θέλω να πλάσω τόν δικό μύθο .
ο οποίος μύθος φέρει και ενα κομμάτι αλήθειας .
Ας ειμαι εγώ τό καμμάτι τής αλήθειας θεέ μου Ας ειμαι εγώ αύτός πού θά ξυπνήσει τούς κοιμισμένους .
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΜΩΡΕ.