ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ. ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ.(λαικές φωνές που εχουν ξεχαστεί)

Πολλές φορές ο άνεμος όταν φυσά ........
νομίζεις ψιθυρίζει .........
καί ιστορίες που έχουνε χαθεί στό
χθές και μυστικά παλιά σου φέρνει
μέ τήν αιθρειά ...... και το μυαλό
αν εχεις ανοιχτό αυτός τά μουρμουρίζει.

και δένει ή ιστορία ποιό καλά όταν ακούς τόν
Γκιώνη ....... γκιών ...  γκιών .. γκιώωωωννν.

Ακουσε παλληκάρι μου αφέντη εκείνον 
 κάνει .....
 είπε ο μεγάλος αδελφός .
  αύτόν πού  τά άλογα  βοσκά
καί τόν σωστό τόν αριθμό στήν στάνη
τους τά ΄βάνει .
κι εδώ σού λείπει ένα .

Ήτανε ή ώρα ή κακιά ήταν να
μήν τόν θείξουν ;;;;;;
Καί .ο μικρός ό αδελφός επρόσταξε
τήν στάνη να ανοίξουν .
καί αρχισε νά τά μετρά ό Γκιών
ένα πρός ένα τ΄αλογα .
που πράγματι έλειπε το
ένα .
αλοίμονο στόν Γκιώνη ό δόλιος
νιός εσκέφτηκε παράλογα .

μές τήν νυχτιά να τό αναζητήσει
γιατί έξω ήτανε χιονιάς και θά
τό έκανε τό χιόνη πρίν αρχίσει.

Θά ήθελα να μάθετε ποτέ δεν
λέει ό χάρος ότι μπορεί να κλαίει
γιατί τά δάκρυα αυτά του χάρου σε
θνητούς τήν ευτυχία φέρει.

αλοίμονο στόν Γκιώνη
ο χάρος θά γελούσε ετούτη
τήν νυχτιά .
καθώς ό Γκιών τ΄αλογα
θά ζητούσε .

Αλήθεια ήταν αδικο σ΄ολη
τήν ιστορία πού μέ τόν ανεμο
μές στό μυαλό έρχόνταν .
πώς ο μεγάλος αδελφός κι ό
Γκιών δεν μέτραγαν τ΄αλογο
που καθόνταν .

Μές τήν νυχτιά ό χάρος χαμογέλασε
και άπλωσε τά χέρια .
έτσι απλά τήν πήρε τήν ψυχήη μεσ τό χιόνια

κι κάπου εκεί στό χειμωνιάτικο ουρανό τήν
έβαλε ανάμεσα στά αστέρια .

και τής αυγής τά χρώματα τά κόκκινα
σάν μαχαιριά πού έσταζε τό αίμα
δεν θέλει πιά να τά κοιτά ο μεγάλος
αδελφός οταν έψαξε εκεί σέ κάποιο ρέμα.

Αφέντη δεν τά κοίταξες καλά
τά αλογά στήν μάντρα αλλά ....
στέλνεις τόν μικρό τό Γκιών για
να σου φέρει κι΄αλλα .

οδύνη ...... παρακαλάει τό θεό
δεν θέλει πιά να ζήσει στόν
θάνατο προσφέρει υποσχέσεις
μήπως και τόν επείσει.
και ο θεός τόν ακουσε στήν λύπη του.

πουλί τόν έκανε πουλί......
που ότνα σουρουπωνει μονότονη φωνή βγάζει
αναζητά τόν Γκιώνη. ...

Γκιών .... Γκιών .... Γκιώωωωωωων..νννν....