ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΜΠΛΕΞΩ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ.

Αρκεί να είσαι ονειροπόλος
για να είναι αρκετές δύο λέξεις
να σε ταξιδεύουν .
και εγώ ψάχνω  τίς λέξεις μου
πριν ερθει το σκοτάδι .

Τά δάχτυλα δέν άνοιγαν 
τόν βρήκαν οταν αρχιζε  
να βγαίνει τό φεγγάρι.
κρατούσε λένε τήν καρδιά 
μιάς όμορφης σειρήνας .
Είπανε εκείνη πώς τήν 
έδωσε μαζί του να τήν 
πάρει. ..........παλιά...Τήν κράτησε 

σάν φυλαχτό στα΄χρόνια 
που περάσαν .

Μαργαριτάρι άσπρο, ασήμι
έμοιαζε θαρρώ........

Μήν... περιμένεις άλλα .......
αύτά ειναι από καρδιά ...
μιάς ιστορίας στάλα.

είναι ιστορία μήν κοιτάς 
δεν πρόκειται για μένα 
κι ας μένουνε τά χέρια 
παντοτεινά κλεισμένα.

Σού είπα μιά νυχτιά 
πώς σέβομαι τούς στίχους ,
γιατί μέ ταξιδεύουν στ΄όνειρο.
και ας μήν βγάζουν ήχους.

και έτσι μέ λέν. παραμυθά .
ή αν θές Αγγελο που έχασε 
τά φτερά του.